بازی تلفن یک بازی گروهی سرگرمکننده و نوستالژیک می باشد. بازی تلفن، قدرت شنوایی، حافظه و خلاقیت افراد را به چالش می کشد. در این بازی، خفاشان (بازیکنان) به صورت دایرهای مینشینند و اولین خفاش (بازیکن)، یک جمله یا عبارت کوتاه را به صورت نجوا در گوش خفاش بعدی میگوید. هر خفاش جمله را به […]
بازی تلفن، قدرت شنوایی، حافظه و خلاقیت افراد را به چالش می کشد. در این بازی، خفاشان (بازیکنان) به صورت دایرهای مینشینند و اولین خفاش (بازیکن)، یک جمله یا عبارت کوتاه را به صورت نجوا در گوش خفاش بعدی میگوید. هر خفاش جمله را به خفاش بعدی منتقل میکند تا زمانی که جمله به خفاش آخر برسد. در نهایت، خفاش آخر جملهای را که شنیده، بلند میگوید و آن را با جمله اصلی مقایسه میکنند. معمولاً جملهای که به گوش خفاش آخر میرسد، به دلیل نجواها و تغییرات جزئی، با جمله اصلی تفاوت فاحشی دارد و همین موضوع باعث خنده و سرگرمی میشود.
مراحل بازی:
نکات:
در دنیای پرهیاهوی بازیهای شبانه، انسانهایی که تاریکی را همبازی خود میدانند، به مثابه خفاشهایی عمل میکنند که در تاریکی مطلق به اوج قدرت خود میرسند. این شببیداران بازیدوست، با چشمانی که به تاریکی عادت کردهاند و حواس ششگانهای که در سکوت شب تیزتر میشوند، گویی در تاریکی بال میگسترانند و به بازیکنانی ماهر در این عرصه تبدیل میشوند.
شببیداری برای این افراد، فرصتی برای رهایی از قید و بندهای روزمره و غرق شدن در دنیای سرگرمکننده بازیها است. در سکوت شب، ذهن آنها آزادتر و خلاقتر عمل میکند و میتوانند با شور و اشتیاق بیشتری به رقابت بپردازند.
همانطور که خفاشها در تاریکی شکار میکنند، این انسانهای شببیدار نیز در تاریکی به دنبال طعم شیرین پیروزی در بازیها هستند. تاریکی برای آنها حکم پناهگاهی امن را دارد که میتوانند بدون هیچ دغدغهای به سرگرمی مورد علاقه خود بپردازند.
با این حال، شببیداری و غرق شدن در دنیای بازیها میتواند خطرات و مضرات خود را نیز به همراه داشته باشد. کمبود خواب، افت تحصیلی یا شغلی، و آسیبهای جسمی و روحی، از جمله پیامدهای منفی غرق شدن بیش از حد در بازیها در تاریکی شب است.
نظرات (0)
بازخوردتان درباره بازی چیه؟